مواد زائد زراعی از منابع گوناگونی از جمله تفاله انگور ، تف گوجه فرنگی ، آناناس ، پوست پرتقال و لیمو ، باگاس نیشکر ، پوسته برنج ، کاه گندم و الیاف روغن نخل ، از جمله مواد مقرون به صرفه و معمول در دسترس است. 

پیش سازهای غنی از کربن در تولید پلیمرهای مبتنی بر زیست از طریق میکروبی ، ترکیب بیوپلیمر و روش های شیمیایی استفاده می شود. سازمان غذا و کشاورزی (FAO) تخمین می زند که 20٪ -30٪ میوه ها و سبزیجات به عنوان زباله در حین کار پس از برداشت دور ریخته می شوند.

 با توجه به مقیاس آلودگی محیط زیست جهانی که به طور مستقیم با تولید پلاستیک های مصنوعی مانند پلی پروپیلن (PP) و پلی اتیلن (PET) ارتباط دارد ، تولید پلیمرهای مبتنی بر زیست ضروری است. در سطح جهان ، هر ساله 400 میلیون تن پلاستیک مصنوعی تولید می شود ، و کمتر از 9٪ بازیافت می شود. خصوصیات نوری ، مکانیکی و شیمیایی مانند جذب ماوراio بنفش (UV) ، مقاومت در برابر کشش و نفوذ پذیری آب تحت تأثیر مسیر مصنوعی است.

 تولید پلیمرهای زیست پایه از منابع تجدید پذیر و سنتز میکروبی مقیاس پذیر ، آسان بوده و در مقایسه با روش های سنتز شیمیایی که به درمان قلیایی و اسیدی یا ترکیب پلیمر متکی هستند ، حداقل تأثیر را بر محیط زیست می گذارد. علیرغم توسعه روشهای پیشرفته مصنوعی و استفاده از بیوفیلم ها در بسته بندی مواد غذایی هوشمند / هوشمند ، ساخت و ساز ، شبکه های محروم و دارو ، تولید تجاری با هزینه ، اقتصاد تولید ، عمر مفید و نگرانی های تجزیه بیولوژیک و در دسترس بودن محدود می شود. زباله های کشاورزی مناسب.

Agro-wastes are derived from diverse sources including grape pomace, tomato pomace, pineapple, orange, and lemon peels, sugarcane bagasse, rice husks, wheat straw, and palm oil fibers, among other affordable and commonly available materials. The carbon-rich precursors are used in the production bio-based polymers through microbial, biopolymer blending, and chemical methods.

The Food and Agriculture Organization (FAO) estimates that 20%-30% of fruits and vegetables are discarded as waste during post-harvest handling. The development of bio-based polymers is essential, considering the scale of global environmental pollution that is directly linked to the production of synthetic plastics such as polypropylene (PP) and polyethylene (PET).

Globally, 400 million tons of synthetic plastics are produced each year, and less than 9% are recycled. The optical, mechanical, and chemical properties such as ultraviolet (UV) absorbance, tensile strength, and water permeability are influenced by the synthetic route.

The production of bio-based polymers from renewable sources and microbial synthesis are scalable, facile, and pose a minimal impact on the environment compared to chemical synthesis methods that rely on alkali and acid treatment or co-polymer blending.

Despite the development of advanced synthetic methods and the application of biofilms in smart/intelligent food packaging, construction, exclusion nets, and medicine, commercial production is limited by cost, the economics of production, useful life, and biodegradation concerns, and the availability of adequate agro-wastes.

New and cost-effective production techniques are critical to facilitate the commercial production of bio-based polymers and the replacement of synthetic polymers.