اثربخشی پذیرش و تعهد درمانی در مقایسه با CBT+: نتایج اولیه
کلیدواژهها :پذیرش و تعهددرمانی (ACT)؛ آگاهی؛ ارزشها؛ درمان رفتار شناختی (CBT)؛ رواندرمانی بیفردی (IPT)؛ اثربخشی؛ افسردگی
پذیرش و تعهددرمانی (ACT) رویکرد رواندرمانی نوپا است. این رویکرد درمان رفتار شناختی (CBT) را به خصوص با آگاهی و زندگی ارزشمند گسترش میدهد. یافتههای تحقیقاتی در دسترس نشان میدهند ACT به صورت عمومی در مقایسه با شرایط کنترل کارآمد است. اگرچه ACT به صورت فزاینده در شیوههای بالینی اعمال شده است، اما تحقیقات کمی در این حوزه انجام شده است. از این رو، برای بررسی اثربخشی ACT، هدف مطالعه حاضر مقایسه نتیجه درمان ACT گروهی و CBT+گروهی است که از جلسات CBT و رواندرمانی بینفردی (IPT)، در محیط طبیعی، تشکیل شده است.
پیشینه و اهداف: پذیرش و تعهددرمانی (ACT) رویکرد رواندرمانی نوپا است. این رویکرد درمان رفتار شناختی (CBT) را به خصوص با آگاهی و زندگی ارزشمند گسترش میدهد. یافتههای تحقیقاتی در دسترس نشان میدهند ACT به صورت عمومی در مقایسه با شرایط کنترل کارآمد است. اگرچه ACT به صورت فزاینده در شیوههای بالینی اعمال شده است، اما تحقیقات کمی در این حوزه انجام شده است. از این رو، برای بررسی اثربخشی ACT، هدف مطالعه حاضر مقایسه نتیجه درمان ACT گروهی و CBT+گروهی است که از جلسات CBT و رواندرمانی بینفردی (IPT)، در محیط طبیعی، تشکیل شده است.
روشها: شصت و هفت بیمار سرپایی از گروه رواندرمانی آلمان با شرایط ACT یا CBT+ با توجه به نشانگان و همچنین پیامدهای خاص ACT ارزیابی شدند.
نتایج: هر دو گروه با توجه به معیارهای شدت نشانگان و همچنین مولفههای خاص ACT بهبود یافتند. هیچ تفاوت معنیداری بین گروهها نبود
دادههای برگرفته از آزمون اثربخشی شبه-تصادفی بیماران را از بخش بیماران بستری روانی ارائه میکنیم. هدف این تحقیق کمک به شفافسازی اثربخشی ACT به صورت رویکرد تشخیصی در مقایسه با درمانهای خاص اختلال ثبت شده برای افسردگی در محیط طبیعی است. بخش روانی متمرکز بر درمان بیماران مبتلا به اختلال خلقوخوی اولیه است. بیماران ACT یا CBT+ دریافت کردند، که در آن درمان CBT با رواندرمانی بینفردی (IPT) در محیط گروهی تکمیل شد. همانند CBT، IPT درمان اثربخش معتبر برای افسردگی است و هر دو رویکرد درمانی به خوبی به لحاظ شیوه ثبت شدهاند و در راهکارهای بالینی پذیرفته شدهاند. بنابراین، استفاده از هردو را میتوان به عنوان شرایط کنترل دقیق تلقی کرد.
به عنوان متغیرهای وابسته، از ابزارهای ارزیابی مرتبط نشانگان و همچنین سنجش کارکرد زندگی بیماران استفاده کردیم که برحسب مفهوم هدف اصلی ACT است. علاوه بر این، پرسشنامههای اختصاصی ACT را اضافه کردیم تا بررسی کنیم تا چه حد بیماران ACT و CBT+ مهارتهای خاص ACT را بهبود میدهند. بر دو عامل مهم تمرکز میکنیم: آگاهی و زندگی ارزشمند.
با دنبال کردن این ایده که ACT ارتقاء موج سوم CBT است، انتظار داریم ACT اثربخشتر از CBT+ باشد. بنابراین، تفاوتهای گروهی و تفاوتهای درونی (پیش و پسا مقایسه) را برای تمام معیارهای مرتبط با نشانگان آزمایش کردیم. انتظار کاهش نشانگان پذیرفته شده قابل ملاحظه بالینی برای هر دو گروه داریم. به علاوه، با توجه به الگوی انعطافپذیری روانشناسی، اختلال ادراکی کمتر برای کارکرد زندگی در پسادرمان برای گروه ACT فرض گرفتیم. علاوه بر این، انتظار داریم گروه ACT به شکلی قابل ملاحظه سطوح بالاتری از آگاهی و زندگی ارزشمند نسبت به بیماران گروه CBT+ ایجاد کنند.
