مبانی نظری قابلیت نوآوری

قابلیت نوآوری

2-2-1- تعریف قابلیت نوآوری 

قابلیت نوآوري يك سازمان میتواند به عنوان استعدادي براي تولید محصوالت و ايجاد فرآيندهاي خلاقانه در نظر گرفته شود. قابلیت نوآوري مرکب از فرآيندهاي اصلی در داخل يك نظام است که از تجارب ديگر نمیتواند جدا باشد. قابلیت نوآوري و ابداع شامل دارايی غیرملموس يك نظام و توانايی استخراج اين سرمايه به صورتی که اين نظام بطور مداوم قادر به تولید نوآوريهاي جديد باشد، است (چاپمن ، 2006).

قابلیت نوآوري را به عنوان قدرت و توانايی براي تغییر ماهیت مداوم دانش و تجربیات به محصوالت، فرآيندها و سیستمهايی براي سوددهی شرکت و سهامداران، تعريف میکنند(سائونیال واوکو  ، 2014) .

.)قابلیت نوآوري و ابداع خالقانه، انرژي پیش برندهاي است براي تولید و بررسی تصورات و عقايد جديد بنیادي و همچنین توسعه بخشیدن آنها به نوآوريهاي تأثیرگذار و قابل عرضه، و تأثیرگذاشتن بر روي منابع و  توانمنديهاي درونی و بیرونی است و توصیف ديگري نشان میدهد که قابلیت نوآوري از طريق فعالیتهاي نوآوري بر پاية تمرين و ممارست قابل دسترس است (تیس دی جی ، 9:1390)

در عرصه سازمانها، قابلیت نوآوري فرآيندي است که وضع موجود و حفظ و نگهداري آن از طريق تفکر و نگرش جديد به محتواي فرآيندها و تغییر در ترکیب سه عامل فناوري، محیط و سازمان مورد چالش قرار میدهد( پیراسته فرد،  1380). همچنین قابلیتهاي نوآوري به درجات مختلفی از تجمع فناوريهاي مرتبط و کارايیهاي مختلف در فرايند جستوجوي نوآورانه مرتبط است و عملکردي حیاتی از شرکت است که توانايی شناسايی ارزش اطالعات خارجی جديد، جذب آن و استفاده از آن در اهداف تجاري شرکت رافراهم میکند.(فورسمن ، 2011)

2-2-2-سیر تحول مفهوم نوآوری از دیدگاه صاحبنظران

تعداد زیادی از نویسندگان تعاریف مختلفی برای واژه نوآوری ارائه کرده اند که هر کدام اختلاف جزئی با 

هم دارند.

زوکرمن کومیتی (1968) نوآوری را تحت عنوان مجموعه ای از گام های تکنیکی، صنعتی و تجاری تعریف می کند. مارکوس(1969) نوآوری را تحت عنوان میزانی از تغییر تکنولوژیکی تعریف می کند، همچنین مارکوس تعریف شموکلر از تغییر تکنولوژیکی را بعنوان یک اقدام خطیر برای تولید کالا ها یا خدمات یا بکارگیری یک روش یا درونداد که جدید است نقل می کند(مارکوس ، 1969).

 اهمیت این تعریف در واژه اقدام برای قبول تغییر است که نمودار نوآوری است، اتخاذکنندگان (گیرندگان) بعدی مقلد هستند و نه نوآور. کاهن  (1985) اظهار داشت که «خلاقیت ساختن چیزی از هیچ چیز است» در حالی که نوآوری «آن چیز را به شکل تولیدات یا خدمات در می آورد». بدوی (1988) می نویسد: «خلاقیت چیز جدیدی را بوجود می آورد در حاالی که «نوآوری چیز جدیدی را بکار می گیرد». یوراب  (1988) می نویسد: «نوآوری شامل تولید یک ایده جدید و استفاده از آن در تولید جدید، فرآیند جدید، یا خدمت جدید که منجر به رشد پویای اقتصاد ملی و افزایش استخدام ها همانند خلق سود خالص برای سرمایه گذاری اقتصادی نوآور می شود». یودادیا  (1990) نوآوری را تحت عنوان «خلق موفق، توسعه و ارائه تولیدات، فرآیند ها یا خدمات جدید» تعریف می کند.تویس  (1995) می نویسد که «برای اینکه یک ابتکار تبدیل به نوآوری شود باید در بازار موفق شود». در سال 1996 واحد نوآوری CB/DTI اظهار داشت که نوآوری «فرآیند ایجاد ایده ای جدید بطور موثر و مفید از طریق مشتریان راضی» است(تی.دی .آی ، 1996).

بنابراین از تعاریف فوق می توان دریافت که تعریف واژه نوآوری در طی سال های متمادی دستخوش تغییر شده است. در دهه 1960 و 1970 نوآوری بعنوان یک فرآیند و ارائه یک تغییر در نظر گرفته می شد. از اواخر دهه 1960 معنی واژه نوآوری ظاهرا تصحیح و مفهوم موفقیت را نیز در بر داشت. این در واژه های «بطور موثر»، «بطور مفید» و «مشتریان راضی» منعکس شده است. این تثبیت فهم از واژه «نوآوری» که مفهوم تجارت موفق را نیز در بر دارد، احتمالا بدلیل افزایش رقابت جویی تجاری و توسعه تمرکز بر مشتری است که در طی 30 سال گذشته اتفاق افتاده است.

تغییر در مفهوم و تعریف نوآوری که در آن بر مفهوم «موفقیت» تاکید می شود در تعاریف اواخر و بعد از دهه 1960 مشهود است از جمله:

-    نوآوری شامل بهره برداری موفق از ایده های جدید می باشد. بنابراین آن به دو وضعیت اشاره دارد: تازگی و کاربرد(مایرس و مارکوس، 1969 به نقل از آلگر، لاپیدرا و شیوا ، 2006).

-   نوآوری فرآیندی است که طرح های تکنیکی، R&D، فعالیت تولیدی، فعالیت مدیریتی و تجاری درگیر با بازاریابی تولید جدید یا بهبود آن را شامل می شود(فریمن ، 1982 به نقل از آلگر، لاپیدرا و شیوا، 2006).

-     نوآوری بعنوان فرآیند تجاری کردن یک تولید یا شیوه (روش) توسعه یافته توصیف می شود (اوجاسا ، 2008).