نوآوري، انعكاس تمايل شركت به ايده¬هاي جديد و فرايندهاي خلاق است كـه نتيجه¬اش امكان دارد در محـصولات، خـدمات و يـا فراينـدهـاي فناورانـه جديـد باشـد. ريسك پذيري تمايل شركتها به تخـصيص منـابع اساسـي بـراي پـروژه هـايي كـه احتمـال شكست يا موفقيت در آن ها هست را نشان ميدهد. ريسك-پذيري را ميتوان بـه پـي¬گيـري سريع فرصتها، تامين منابع و انجام فعاليتهاي متهورانه ارجاع داد (كردنائيج و همكاران، 1388). همچنين پيشگامي دلالت بر گرايش شركتها در كشف فرصـتهـاي جديـد دارد. 

لامپكين و دس (1996) دو عامل ديگر كه ميتواند در گرايش كارآفرينانه نقش مهمي داشته باشند را به موارد بالا افزودند: رويكرد تهـاجمي و اسـتقلال طلبـي. رويكـرد تهـاجمي اشاره به تمايل شركت در روبه¬رو شدن با چالشهاي سخت و مـستقيم بـا رقبـا بـراي بهبـود وضعيت بازار خودشان دارد. در بسياري از مطالعات، رويكرد تهاجمي با پيشگامي به عنـوان يــك متغير در نظر گرفته مي¬شوند (آنتونکيک ، 2007) لامپكــين ودس (1996) در تعاريفشان مشخص كردند كه اين دو عامل از يك ديگرمتمايز هستند. پيشگامي، پاسخ به فرصتها مي¬باشد در حاليكه رويكرد تهاجمي پاسخ به تهديدهاست. استقلال¬طلبي، اشـاره به فعاليتهاي مستقلِ افراد و يـا گـروه¬ها در ايجـاد ايـده و اجـراي آنهـا دارد. (لي و  همکاران ، 2011) در كل ويژگيهاي گرايش كارآفرينانـه بـه سـبك هـاي تـصميمگيـري و اقـدامات اعضاي يـك سـازمان تـسري مـييابـد. ايـن عوامـل كـه شـامل نـوآوري، ريـسك پـذيري، پيشگامي، رويكرد تهاجمي و استقلال طلبي ميباشد، اغلب با همكار ميكننـد تـا عملكـرد كارآفرينانه يك سازمان را بهبود بخشند. 

طالبپور و همكاران (1388) و همچنين حق¬شناس و همكـاران (1386) بيـان مـيكننـد كه عوامل متعددي، مي-تواند در درون و بيرون سازمان باعث ارتقا يا مانع رشـد كـارآفريني شود. عوامل دروني سازماني كه مديريت بر روي آنها كنترل دارد و به رفتار كارآفرينانه كمك ميكنند عبارتند از: حمايت مديريت، آزادي عمل و استقلال كاري، پاداش تقويت، دسترسي زماني و مرزهاي سـازماني، ساختار سـازماني، فرهنـگ سازماني،

 نظام كنترل و نظارت، وضعيت انگيزش، نظـام ارتباطات، نظام پرداخت حقوق و دسـتمزد و غيره. 

سازمانها در محيط پوياي رقابت جهاني امروز با وجود تغييرات سريع جهاني، جهت بقا و دستيابي به موفقيت¬هاي رقابتي به طور فزايندهاي به انجام فعاليتهاي كارآفرينانه متعهد شده¬اند. 

کارآفريني از طريق ايجاد فعاليت هاي اشتغالزا، خلق نوآوري، گسترش خلاقيت و ايجاد محيط رقابتي نقشي محوري در توسعه اقتصادي ايغا مي کند (عربيون همکاران، ۱۳۸۸). به اعتقاد نامان و اسلوين (۱۹۹۳) شرکت ها در محيط هاي پرتلاطم بر خلاف محيطهاي ايستا تمايل بيشتري دارند تا نوآور، مخاطره پذير و پيشتاز باشند. يک سازمان کارآفرين، همواره آماده و قادر است خود را با تغييرات فراوان s اساسي محيط خارج وفق s تطبيق دهال و برنامه هاي خود متناسب با تغيير نيازهاي محيطي، منعطف کند.

ايده کارافريني سازماني در اقتصاد جهاني موضوعي است که رهبران و مديران تنها نبايد با مفهوم آن آشنا باشند بلکه بايد آن را بفهمند و در سازمان خود پياده سازي نمايند. پديدهاي توسعه نيازمند نيروهاي مبتکر و کارآفرين است که ترکيب مطلوبي از عوامل مختلف را در شرايطي معين براي نيل به هدف خاصي به وجود آورد (عربيون و عبدالله زاده، ۱۳۸۹). سازمانها براي موفقيت بايد چشم اندازي داشته باشند که مخاطره پذيري و نوآوري را تشويق نمايد تا با اقتصاد جهاني در حال تغيير انطباق پيدا کنند (زالي و همکاران، ۱۳۸۸). 

کارآفريني سازماني اشاره به محصولات يا فرآيندهاي نوآوري شده¬اي دارد که از طريق القا و ايجاد فرهنگ کارآفرينانه در يک سازمان از قبل تاسيس شده به ظهور ميرسد. سازمان هايي که ميخواهند به طور موفق کارآفريني سازماني را انجام دهند نياز به يک گرايش کارآفرينانه دارند. گرايش کارآفرينانه به فعاليت هاي تعيين استراتژي برميگردد که کسب و کارها براي شناسايي و راهبري شرکت هاي نوپا به کار مي برند. گرايش کارآفرينانه يک چارچوب ذهني و يک دورنما در مورد کارآفريني ارائه ميدهد که در فرآيندهاي جاري شرکت منعکس شده است.