مبانی نظری انسجام و یکپارچگی سامانه های اطلاعات

از دیگر مزایای حاصل از یکپارچه­سازی سامانه­های اطلاعات می­توان به کاهش هزینه­ها، بهبود عملکردها، افزایش بهره­وری و بهبود توان گزارش­دهی اشاره کرد. یکپارچه­سازی سامانه­های اطلاعات اثر محسوس و مثبتی بر مشتری سازمان می­گذارد و باعث بهبود فرایندهای کاری سازمان می­شود. مزایای عملکردی حاصل از یکپارچه­سازی سامانه­های اطلاعات شامل مدیریت داده­ها، افزایش همکاری بین کارکنان، بهبود گزارش­دهی، بهبود فرایندهای تصمیم­گیری و یکپارچه سازی ارتباطات شبکه­ای، است. یکپارچه­سازی عملکردی سامانه­های اطلاعات شامل دسترسی مشترک و ایجاد داده­های یکپارچه است که موجب بهبود فرآیند جمع­آوری و تجزیه­ و تحلیل داده­ها می­شود که این امر به شرکت اجازه می­دهد تا قبل از ایجاد مشکل اقدامات پیشگیرانه­ای انجام دهد(بی­هات و تروت،2005: 533).

مشکلات ناشی از عدم یکپارچگی سامانه­های اطلاعات را می­توان به چهار گروه عمده: فنی، عملیاتی، مدیریتی و استراتژیک تقسیم کرد. مشکلات فنی دربرگیرنده جنبه­های مختلف زیرساخت فناوری اطلاعات است. ازجمله این مشکلات می­توان به مسائل مربوط به سازگاری بین سامانه­ها و برنامه­های کاربردی، سامانه­های برنامه­ریزی منابع بنگاه، افزونگی داده­ها و مشکلات مربوط به پشتیبانی و حفظ تعداد زیادی از سامانه­ها اشاره کرد. مشکلات عملیاتی دربرگیرنده مسائلی همچون هزینه بالا در بخش فناوری اطلاعات، از دست دادن بخشی از فروش و ایجاد هزینه­های اضافی برای سازمان به­منظور پوشش خواسته­های مشتریان، است. مشکلات مدیریتی حاصل از عدم یکپارچگی سامانه­های اطلاعات شامل: عدم ارائه اطلاعات در زمان مورد نیاز و عدم ارائه اطلاعات صحیح است که همکاری بین کارکنان و گروه­های مختلف سازمان را با مشکل مواجه می­کند. مشکلات استراتژیک حاصل از عدم یکپارچگی سامانه­های اطلاعات ریشه در مشکلات قبلی دارد که شامل: کاهش رضایت مشتری، کاهش سهم بازار، افزایش فشار رقبا و ناتوانی در پاسخگویی به خواسته­های مشتریان است(وزنیکا و هیلی،2009: 117).