مبانی نظری رضایت شغلی

رضايت شغلي باعث مي شود؛ بهره وري فرد افزايش يابد، فرد نسبت به سازمان متعهد شود، سلامت فيزيکي و ذهني فرد تضمين شود، روحيه فرد افزايش يابد، از زندگي راضي باشد و مهارت هاي جديد شغلي را به سرعت آموزش ببيند. عدم رضايت شغلي، باعث کاهش روحيه کارکنان مي شود که روحيه پايين در کار بسيار نامطلوب است. (پور کلهر و ديگران، ۱۳۹۱)

لوئیس ام. ایدن (۲۰۱4)، به بررسی ابعاد رضایت شغلی و تعهد سازمانی با تأکید بر محیط های کاری چند فرهنگی در نروژ می پردازد. این پژوهش بررسی می کند آیا کارکنان با پشتوانه فرهنگی متفاوت که در شرکت های نروژی مشغول به کار هستند، سطوح رضایت شغلی و تعهد سازمانی متفاوتی دارند و رابطه آن به چه صورت است. تحلیل آماری انجام شده، نشان داد که کارکنان از تفاوت های موجود در رضایت شغلی و تعهد سازمانی بین کارکنان آگاه بودند، اما در کنار هم مشغول فعالیت هستند. تفاوت های معناداری میان فرهنگ های مختلف احساس نشده است. رضایت شغلی و تعهد سازمانی یک مقوله ایستا نمی باشد و نشان دهنده این است که نظرات و عقاید کارکنان در طول زمان دستخوش تغییراتی می گردد. اینکه کل کارکنان را بتوان راضی نگه داشت، یک معمای غیر قابل حل می باشد و می توان گفت که با درایت مدیریت می توان کل کارکنان را در کارخانه یکپارچه نمود.

مهرداد حیدری کیا (۱۳۹۱)، در این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین رضایت شغلی و تعهد سازمانی کارشناسان شرکت برق لرستان انجام شد. روش مورد نظر در این تحقیق از روش توصیفی- همبستگی جهت توصیف و ارزیابی روابط بین متغیرها استفاده شد و ۱۳۵ کارشناس رسمی و غیر رسمی (قراردادی) مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها با پرسشنامه های رضایت شغلی اسپکتور و تعهد سازمانی آلن و می بر انجام شد و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته های تحقیق نشان می دهد که میانگین رضایت شغلی در حد پایینی است ؛ رابطه مثبت و معناداری بین رضایت شغلی و تعهد سازمانی وجود دارد؛ رابطه معناداری بین رضایت شغلی با نوع استخدام (رسمی / قراردادی وجود دارد ولی بانوع شغل (مدیر کارمند و سابقه خدمت رابطه ندارد ؛ همچنین تعهد سازمانی با نوع استخدام، سابقه خدمت و نوع شغل رابطه ای ندارد.