مبانی نظری مهارت های اجتماعی

مهارت های  اجتماعی

انسان درون اجتماع زندگی می کند و لاجرم رفتارهایی که از او سر می زند، بخشی از آنها در ارتباط با تعاملات اجتماعی است و یا به نحوی از طرف عوامل اجتماعی تحت تاثیر قرار می گیرد. بطوری که رفتار یک فرد در تنهایی متفاوت خواهد بود  نسبت به رفتاری که در جمع از خودشان نشان می دهد. رفتار اجتماعی یعنی هر رفتار که متضمن کنش متقابل دو یا چند انسان باشد. ( آرمان، 1384).نیاز به دوست داشته شدن، نیاز به حمایت، نیاز به کسب امنیت و نیاز به پیوند جویی از نیازهای اساسی انسان هستند که مازلو آنها را در سلسه مراتب نیازهای خود قرار داده است و به اهمیت آنها در خود شکوفایی فرد تاکید کرده است. روشن است در یک سوی این نیازها فرد و در سوی دیگر آن اجتماع قرار دارد. ارضاء این نیازها در ارتباط فرد با جامعه میسر خواهد بود( آرمان، 1384).

اصطلاح مهارت های اجتماعی^[1] توسط روان شناس اجتماعی اهل بریتانیا به نام میشل آرگیل (1975)^[2] مطرح گردیده است.او تعاملات بین انسان - ماشین و انسان- انسان را عنوان،و محدودیت های بین ظهور مهارت های ادراکی- حرکتی را در ارتباط با رفتار اجتماعی تشخیص داد.او رفتار اجتماعی را رفتارهایی می داند که عامل با دیگران کمک می کند به اهداف خویش دست یابند (موتا بی وفتی،1384). مهارت های اجتماعی استعدادی است که باعث بروز رفتارهایی می شود که بطور مثبت یا منفی تقویت می شوند.این مهارت ها می توانند در درروابط آدمی با دیگران  نتایج مثبت و موفقیت آمیزی به وجود آورند.مهارت های اجتماعی شامل مهارت تشخیص خصوصیات گروه،مهارت درارتباط گیری ،مهارت گوش کردن ،مهارت همدردی،مهارت در ارتباط غیر کلامی،مهارت در تشخیص احساس های خویش و مهارت کنترل خویشتن است که در این مهارت ها در برخی از ویژگی های خود با یکدیگر وجوه مشترک دارند و از جهات دیگر دارای عناصر مخصوص به خود هستند  "لیبت"و"لوین سان"^[3] (1973) تعریف اولیه خود از مهارت های اجتماعی را چنین بیان کرده اند:"توانایی های پیچیده ای برای ظاهر ساختن رفتارهایی که به طور مثبت یا منفی تقویت می شوند ،و ظاهر ساختن رفتارهایی که توسط دیگران مورد تنبیه یا خاموشی قرار می گیرند" ( کارتلج ومیلبرن،1984)^[4].