موضع گیری­های نظری و یافته­های پژوهشی در خصوص باورهای شناختی

تعریف باورهای فراشناختی

میل به دانستن و تلاش برای فهمیدن از ویژگی­های جدایی ناپذیر وجود آدمی است. از این رو ذهن انسان همواره درگیر انبوهی از پرسش­ها بوده است. در این میان پرسش اساسی که فرد در مورد دانستن چه می داند و چگونه تا چه حدی جایگاه خاص خود را داشته است. پرسش­هایی از این گونه ما را به سمت مفهومی هدایت می­کند که امروز در روانشناسی یادگیری فراشناختی نامیده می­شود. پیش سازه های تاریخی فراشناختی، خودگردانی و یادگیری خود تنظیمی در نوشته های جیمز[1]، پیاژه[2] و ویگوتسکی[3] بوده اما به شدت تحت تأثیر فلاول (شناخت) قرار گرفته است (اسچونک[4]، 2008).

روانشناسی شناختن، پیشرفت پرشتاب خود را از نیمه دوم قرن بیستم آغاز کرد و در شرایطی اوج گرفت که مخالفان سرسختی مثل واتسون[5] در برابر آن قد علم کرده بودند. اما روان شناسان فراشناختی حوزه اندیشه گری نوینی است که پیشینه آن به حدود دهه 1970 می رسد (صالحی، 1380).