مبانی نظری بیش فعالی

تعریف بیش فعالی

اولین بار به سال 1845 پزشکی آلمانی به نام «هنریخ هوفمان » تحرک بیش از حد را توصیف کرد اما تا اواخر دهه 1950 بررسی همه جانبه ای روی آن صورت نگرفت (سونا، 1389).در دهه 1960گروه ناهمگوني از كودكان مبتلا به ناهماهنگي هاي حركتي ناتواني هاي يادگيري و بي ثباتي هيجاني مبتلا به حداقل ايست مغزي توصيف شدند.(كاپلان و سادوك ،2007).

در طی دهه 1990 اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی به صورت ناتوانی خاص مرکز توجه قرار گرفت .ویژگی های معماگونه مرتبط با این اختلال توصیف افراد مبتلا ومجموعه علایم آن ،با تاریخی به قدمت 100 سال در نوشته ها موجود است .در گذشته نامهای زیادی برای این نوع رفتار بکار رفته است که عبارتنداز :بیش فعالی،سندروم بیش فعالی،اختلال خفیف مغزی،نارسایی کنشی مغزی خفیف(سونا، 1389).

بیش فعالی به معنای پرتحرکی و جنب و جوش زیاد است که در کودکان به درجات مختلف مشاهده می شود ، تا زمانی که در عملکرد فردی ، تحصیلی و اجتماعی کودک خللی ایجاد نکند اختلال به شمار نمی آید( داوری آشتیانی ، 1386).

اختلال ADHD گاهي به صورت AD/HD  نيز نوشته مي شود به صورت چتري در نظر گرفته مي شود كه مي تواند سه زير مجموعه را دربرگيرد كه عبارتند از:

1.ADHD-I   كه در آن وجه غالب نقص توجه است و در برخي موارد به صورت اختلال نقص توجه  مورد بحث قرار مي گيرد و معمولا فرد مبتلا فاقد علائم بيش فعال و تكانشگري است.نشانه ها دست کم به مدت شش ماه وجود داشته باشد.

2. ADHD-HI  نقص توجه در آن نمود كمتري داشته و وجهه غالب بيش فعالي و تكانشگري است.نشانه ها دست کم به مدت شش ماه وجود داشته باشد.

3. ADHD-C  يا نوع تركيبي كه در آن علائمي از هر سه ويژگي بي توجهي، بيش فعالي و تكانشگري به چشم مي خورد. (ريف ،2008).نشانه ها دست کم به مدت شش ماه وجود داشته باشد.

برای آنکه مهم ترین جنبه های این اختلال مورد توجه قرار گیرد اصطلاح جدید مورد استفاده واقع شده است.DSMIIIاختلال مربوط به کمبود توجه در  تعریف انجمن روانپزشکی آمریکا از اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

معیار الف:ویژگی اصلی اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی عبارت است از الگوی دائمی بی توجهی/بیش فعالی-تکانشگری که از آنچه نوعا"در افراد قابل مقایسه رشدی مشاهده می شود فراوان تر وشدید تر  است.

معیار ب:برخی از نشانه های بیش فعال-تکانشگری–بی توجهی که این آسیب را به وجود می آورد باید قبل از 7 سالگی وجود داشته باشند اگر چه بسیاری از این افراد زمانی تشخیص داده می شوند که این نشانه ها چند سال در آنها وجود داشته است .

معیار پ:آسیب های ناشی از نشان ها باید دست کم در دو موقعیت مانند خانه ومدرسه یا محل کار وجود داشته با شد

معیار ت:باید از نظر رشد مناسب اجتماعی ،تحصیلی ،شغلی شواهد واضحی از تداخل با کارکرد وجود داشته باشد.